Acesulfam K (E950)

Acesulfam K został odkryty w 1967 roku i produkuje się go wyłącznie na drodze syntezy chemicznej. Jest to syntetyczny słodzik o słodkości 200-krotnie wyższej niż sacharoza (cukier biały). Jest bezkaloryczny. Stosowany również jako substancja wzmacniająca smak i zapach. Charakteryzuje się wysoką odpornością na temperaturę, przez co może być stosowany podczas gotowania i pieczenia. Dobrze rozpuszcza się w wodzie. W porównaniu z innymi intensywnymi środkami słodzącymi (np. aspartamem, alitamem) acesulfam K szybciej wywołuje uczucie słodkiego smaku. Jego zaletą jest też to, że słodki smak acesulfamu długo pozostaje na kubkach smakowych. W dużych stężeniach charakteryzuje się gorzkim i metalicznym posmakiem; im więcej acesulfamu K znajduje się w produkcie, tym –maleją jego właściwości słodzące. Wzmacnia działanie słodzące aspartamu i cyklaminianu sodu. Współdziała również z sukralozą, fruktozą, alitamem, syropem kukurydzianym. Słaby synergizm (współdziałanie) acesulfamu K zauważalny jest w przypadku połączenia z sacharyną.

Wpływ na zdrowie

Acesulfam K w ok. 99% jest wydalany w postaci niezmienionej wraz z moczem. Nie kumuluje się więc w organizmie człowieka. Co ciekawe, nie powoduje próchnicy, ponieważ nie jest metabolizowany przez bakterie zasiedlające jamę ustną. Dopuszczalne dzienne spożycie dla acesulfamu K ustalono na 15 mg/kg masy ciała, natomiast ilość acesulfamu K dodawanego do produktów jako słodzik jest tak nieduża (ze względu na jego siłę słodzącą), że niemal niemożliwe jest przekroczenie dopuszczalnej ilości w ciągu dnia. Spożywany w dużych dawkach (ale niższych od dopuszczalnego dziennego spożycia) może powodować biegunkę.