Baranina

Mięso baranie. Używane w kuchni europejskiej, ale najpopularniejsze w krajach muzułmańskich, a także w Mongolii i krajach kaukaskich. W Polsce jego konsumpcja wynosi mniej niż 0,4 kg na osobę rocznie. Cenione ze względu na szczególny aromat i smak. W języku chińskim istnieje specjalne określenie dla specyficznego aromatu baraniny – „soo”. Jego właściwości kulinarne zależą głownie od wieku zwierzęcia, z którego zostało pozyskane. Ze względu na smak szczególnie doceniana jest jagnięcina, czyli mięso ze zwierząt w wieku 6-12 miesięcy. Jagnięcina jest podstawowym składnikiem greckiego kebabu. W Grecji jej spożycie wynosi około 14 kg na obywatela rocznie.

Informacje dodatkowe

Aromat baraniny można zmienić poprzez wykorzystanie różnych przypraw. Zazwyczaj stosuje się takie dodatki jak czosnek, cząber, rozmaryn, estragon.

Wpływ na zdrowie

Baranina jest mięsem tłustym, toteż pomimo jej godnego uwagi smaku powinna być spożywana okazjonalnie. Cechą mięsa owiec jest też niższa naturalna zawartość cukru w porównaniu z wieprzowiną czy wołowiną. Wobec tego w trakcie gotowania nie dochodzi w takim stopniu do reakcji cukrów z aminokwasami (tzw. reakcja Maillarda), której produktami są związki chemiczne wpływające na kolor, woń i smak mięsa, ale też niektóre substancje rakotwórcze. Baranina ma stosunkowo mało nasyconych kwasów tłuszczowych, a nawet – czym raczej nie charakteryzują się inne mięsa – zawiera prozdrowotnie działające kwasy tłuszczowe jednonienasycone. Baranina zawiera również kwas orotowy, który hamuje namnażanie się komórek nowotworowych i wspiera usuwanie substancji szkodliwych z organizmu. Mięso to jest także bogate w L-karnitynę (pobudzającą procesy spalania tłuszczu) oraz stanowi źródło cennych witamin, zwłaszcza z grupy B i rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E i K). Spośród substancji mineralnych zawartych w baraninie można wymienić żelazo, cynk czy selen. Mięso owiec zawiera niestety również puryny – związki, które przyjmowane w nadmiernych ilościach podwyższają poziom kwasu moczowego we krwi i mogą doprowadzić do powstawania kamieni nerkowych czy podagry.