Benzotiazol

Ciecz o nieprzyjemnym zapachu, prekursor związków aromatycznych. Stosuje się go w produkcji barwników, jako środek poprawiający smak cukierków, wyrobów cukierniczych, sosów, mięs, zup i bulionów, produktów mlecznych i sojowych. Wykorzystuje się go też w przemyśle wulkanizacyjnym – utwardza kauczuk i przyspiesza procesy przetwarzania gumy. Działa przeciwgrzybiczo i antybakteryjnie, przez co wykorzystuje się go do produktów odświeżających obuwie. Może tworzyć się w trakcie obróbki (pod wpływem temperatury) takich produktów, jak np. kakao, kukurydza prażona czy kawa, ale też jest elementem dymu tytoniowego. Może też występować naturalnie, np. związkach lotnych ziemniaków, piwa, a także w owocach, orzechach, małżach czy oleju sezamowym.

Wpływ na zdrowie

Związek ten należy do substancji szkodliwych dla organizmu niezależnie od drogi podania, natomiast reakcja na benzotiazol zależy także od jego dawki. Ma działanie drażniące wobec błon śluzowych i skóry. W badaniach na zwierzętach wykazano, że może zaburzać pracę układu nerwowego oraz wątroby. Stwierdzono też, że przyczynia się do wystąpienia methemoglobinemii (w badaniach na kotach), to znaczy tworzy kompleksy z hemoglobiną, przez co zmniejsza się jej wydajność w procesach utlenowania organizmu. Nie potwierdzono dotychczas jego działania mutagennego, rakotwórczego czy teratogennego (szkodliwego oddziaływania na płód). W Polsce i na świecie nie ustalono wartości dziennego dopuszczalnego spożycia dla benzotiazolu.