Brukiew

Dwuletnia roślina z rodziny kapustowatych, nie spotykana naturalnie w środowisku, jest jedynie rośliną uprawną. W czasie wojny była w Polsce bardzo popularna, obecnie jest rzadziej spotykana (głównie jako roślina pastewna– przeznaczona na paszę dla zwierząt). W Norwegii i innych krajach skandynawskich stosowana jako dodatek do wielu świątecznych potraw.

Wpływ na zdrowie

Jest warzywem niskokalorycznym – ma 36 kcal w 100 g, a jednocześnie zapewnia duże uczucie sytości w związku z zawartością błonnika. Źródło witamin A, C oraz z grupy B, a także potasu, żelaza, magnezu. Zawiera silny przeciwutleniacz – karoten, który charakteryzuje się szerokim działaniem prozdrowotnym. Karoten redukuje ryzyko rozwoju nowotworów, a także chorób układu sercowo-naczyniowego. Dzięki zawartości związków siarkowych brukiew wpływa korzystnie na kondycję włosów i paznokci. W medycynie ludowej stosowana jest jako środek przeczyszczający, moczopędny. Brukiew blokuje jednak syntezę hormonów tarczycy (zawiera cyjanki hamujące transport jodu– pierwiastka niezbędnego do produkcji hormonów tarczycowych), stąd niezalecana jest osobom z niedoczynnością tego narządu, szczególnie stosowana na surowo. Po ugotowaniu brukwi wspomniane substancje ulegają ulotnieniu. Warzywo to nie jest też zalecane osobom z przewlekłymi stanami zapalnymi przewodu pokarmowego (w połączeniu z biegunką), a także w przypadku ostrych schorzeń żołądka i jelit – może być ciężkostrawna i zbytnio pobudzać pracę układu pokarmowego.