Cyklaminian Sodu (E952)

Syntetyczny słodzik, odkryty w 1937 roku. Pod względem budowy chemicznej jest to sól sodowa kwasu cyklaminowego. Występuje w postaci bezbarwnego proszku, pozbawionego zapachu i dobrze rozpuszczalnego w wodzie. Jest on ok. 50 razy słodszy od cukru białego. Zaliczany do bezkalorycznych substancji słodzących. W wielu krajach został wycofany po stwierdzeniu jego rakotwórczych właściwości (substancja ta jest zakazana m.in. w USA), jednakże nadal jest dopuszczony do stosowania w ok. 50 krajach. Związek ten pozostaje odporny na działanie wysokiej temperatury, przez co może być wykorzystywany np. do pieczenia. Cyklaminian sodu stosowany jest bardzo często w połączeniu z innymi słodzikami, np. sacharyną – zabieg ten pozwala zamaskować gorzkawy posmak, jaki wywołuje ta substancja. Słodzik ten obniża cierpkość niektórych owoców i jednocześnie wzmacnia smak owocowy. Ustalono bezpieczny dzienny poziom spożycia (ADI) cyklaminianu sodu na poziomie 11 mg/kg masy ciała. Cyklaminian można spotkać szczególnie w wodach smakowych, napojach owocowych i napojach gazowanych typu light. W sprzedaży występuje pod nazwami handlowymi Sucaryl i Sugar Twin.

Wpływ na zdrowie

Naukowcy uznali, że spożywanie cyklaminianu sodu może prowadzić do epilepsji, guzów mózgu oraz choroby Parkinsona, jednakże następne badania toksykologiczne nie potwierdziły wspomnianych korelacji i wykazały, że cyklaminian jest bezpieczny dla zdrowia. Nie zaleca się jego spożywania kobietom ciężarnym i karmiącym.