Fenyloalanina

Fenyloalanina to aminokwas egzogenny, czyli taki, który nie może być wytwarzany w naszym organizmie. W ustroju człowieka przekształcany jest on do tyrozyny, a dalej do hormonów tarczycy. Pochodne fenyloalaniny wykorzystywane są w organizmie do produkcji neuroprzekaźników, takich jak adrenalina, noradrenalina, dopamina, serotonina. Badania naukowe wykazują, że aminokwas ten może być pomocny w leczeniu depresji. Do produktów spożywczych bogatych w fenyloalaninę należą głównie te, które zawierają wysokie ilości białka. Najwięcej fenyloalaniny posiadają m.in. sery, (w tym np. parmezan, cheddar, camembert, mozzarella), pestki dyni, soja, żelatyna, fasolka mung, nasiona soczewicy, kiełki pszenicy, masło orzechowe, migdały, pistacje, ryby (np. tuńczyk), wątroba wieprzowa, szynka wędzona.

Informacje dodatkowe

Dla osób cierpiących na fenyloketonurię opracowano wiele preparatów pozbawionych fenyloalaniny, które mogą zastępować tradycyjne produkty ją zawierające. Oznaczone są one symbolem „PKU”. Wśród nich można znaleźć produkty niskobiałkowe, np. ryż, bułki, chleb, makaron, ser żółty, gotowe mieszanki do przygotowania ciasta do pizzy, czekolady, budynie, desery, owsianki, herbatniki, zastępniki, jaja.

Wpływ na zdrowie

Istnieje choroba genetyczna– fenyloketonuria– w przebiegu której w organizmie dochodzi do nagromadzenia fenyloalaniny. Objawami zbyt dużej ilości tego aminokwasu w ustroju są napady padaczkowe, postępujące upośledzenie umysłowe, zaburzenia chodu i postawy. Leczenie ma charakter wyłącznie dietetyczny i polega na wykluczeniu lub znacznym ograniczeniu spożywanej fenyloalaniny. Zbyt niskie spożycie tej substancji u osób zdrowych może objawiać się wystąpieniem osłabionej koncentracji, pogorszeniem pamięci, apatią, ograniczeniem rozwoju umysłowego, wypadaniem włosów czy zwiększoną łamliwością paznokci.