Izomalt (E953)

Izomalt jest mieszaniną glukozo-mannitolu i glukozo-sorbitolu. Pozyskuje się go z sacharozy (cukru stołowego) – powstaje on w wyniku przekształcenia sacharozy do izumaltulozy, która dalej ulega uwodornieniu. W żywności pełni funkcję substancji słodzącej, zagęszczacza i wypełniacza. Dodawany jest do słodyczy, produktów cukierniczych, dżemów i lodów. Nadaje większą chrupkość ciastkom. Ze względu na fakt, że posiada on właściwości glazurujące i przeciwzbrylające, bardzo często stosuje się go w cukiernictwie do przygotowywania dekoracji. Izomalt na etykietach produktów spożywczych oznacza się numerem E953. Może występować on również pod nazwą „uwodorniona izomaltuloza”. Związek ten cechuje się o ok. połowę niższą kalorycznością niż cukier stołowy; wartość energetyczną izomaltu ocenia się na poziomie 2-2,4 kcal/g (tradycyjny cukier dostarcza 4 kcal/g). Jednocześnie izomalt charakteryzuje się o połowę niższą słodkością niż sacharoza. Po spożyciu związek ten nie pozostawia obcego posmaku. W połączeniu z substancjami intensywnie słodzącymi, pozwala natomiast na maskowanie ich metalicznego smaku. Jest stabilny w wysokiej temperaturze i dlatego wykorzystuje się go w piekarstwie. Izomalt w odróżnieniu od cukru stołowego cechuje się niskim indeksem glikemicznym (IG = 9), w związku z czym minimalnie podnosi poziom cukru we krwi. Związek ten może być dodawany do produktów spożywczych na zasadzie quantum satis – czyli bez odgórnie ustalonych ograniczeń, ale w ilości minimalnej, która jest niezbędna do uzyskania zamierzonego celu technologicznego. Dla izomaltu nie ustalono dopuszczalnego dziennego poziomu spożycia (ADI).

Wpływ na zdrowie

Spożywany w większych ilościach (powyżej ok. 20 g dziennie) może podrażniać żołądek, powodować wzdęcia i biegunki