Kwas Benzoesowy (E210)

Substancja występująca naturalnie w owocach (np. śliwkach, malinach, czereśniach, morelach, żurawinie), niektórych grzybach, anyżu, cynamonie i goździkach. Stosuje się go jako konserwant, głównie przeciw grzybom. Wykazuje on również słabe działanie antybakteryjne. Dodaje się go do napojów bezalkoholowych, gum do żucia, deserów na bazie produktów mlecznych (niepoddawanych obróbce cieplnej), buraków ćwikłowych, ryb solonych i suszonych, przypraw kulinarnych, musztard, zup, sosów i bulionów w płynie. Dopuszczalne dzienne spożycie kwasu benzoesowego dla człowieka (ADI) wynosi 5 mg/kg masy ciała. Na etykietach produktów spożywczych oznaczany jest on numerem E210. Na skalę komercyjną kwas benzoesowy wytwarzany jest syntetycznie, np. w wyniku utleniania toluenu z wykorzystaniem nadmanganianu potasu. Kwas benzoesowy nie jest skuteczny w produktach o pH powyżej 5. Składnik ten występuje w postaci białego proszku, słabo rozpuszczalnego w wodzie. Kwas benzoesowy pod względem chemicznym zaliczany jest do aromatycznych kwasów karboksylowych. W medycynie jest on głównym składnikiem maści stosowanych w leczeniu grzybiczych chorób skóry. Związek ten wykorzystywany jest do produkcji pestycydów, plastyfikatorów, zapraw i poliestrów.

Wpływ na zdrowie

Kwas benzoesowy może być przyczyną problemów ze wzrokiem. Nie zaleca się go osobom uczulonym na aspirynę. Może wywoływać i nasilać objawy alergii, szczególnie u osób cierpiących na astmę oskrzelową.