Miedź

Mikroelement biorący udział w procesach krwiotwórczych i przemianach żelaza. Uczestniczy w syntezie kolagenu, warunkuje prawidłowy metabolizm tkanki nerwowej i wchodzi w skład enzymów. Miedź jest szeroko rozpowszechniona w żywności. Znajduje się przede wszystkim w wodzie pitnej, orzechach (głównie laskowych), nasionach słonecznika, pestkach dyni, płatkach owsianych, zarodkach i otrębach, ziemniakach, kaszy gryczanej i podrobach, np. w wątróbce. Niedobory tego pierwiastka mogą pojawić się u niemowląt, osób z zaburzeniami wchłaniania i długotrwale leczonych kortyzolem. Istnieje kilka związków chemicznych, które mogą utrudniać wchłanianie miedzi (m.in. fityniany, fruktoza, cysteina i metionina). Zazwyczaj rzadko obserwuje się deficyt tego składnika. Bardzo trudno też przedawkować miedź. Jeśli dostarcza się ją wyłącznie z spożywanej na co dzień żywności, jest to praktycznie niemożliwe.

Informacje dodatkowe

Nadmiar miedzi w organizmie może wynikać ze stosowania zbyt dużych dawek suplementów diety. Osoby dorosłe powinny codziennie spożywać ok. 0,9 mg miedzi.

Wpływ na zdrowie

Miedź jest niezbędnym składnikiem mineralnym, który uczestniczy w powstawaniu enzymów antyoksydacyjnych w organizmie. Odgrywa istotną rolę we właściwym funkcjonowaniu układu nerwowego. Organizm wykorzystuje ten pierwiastek do wytwarzania kolagenu i elastyny, co wpływa m.in. na stan skóry. Dodatkowo miedź uczestniczy w syntezie melaniny, która jest barwnikiem skóry i włosów. Objawami niedoborów miedzi są m.in. anemia, zahamowanie wzrostu, obrzęki, zwiększona podatność na złamania kości, depigmentacja włosów, utrata masy ciała, zaburzenia funkcjonowania układu odpornościowego. Zbyt wysokie ilości miedzi w organizmie mogą być przyczyną pojawienia się dolegliwości żołądkowo-jelitowych takich jak ból brzucha, nudności, wymioty czy też odczuwania metalicznego posmaku w ustach.