Ozór

Ozór należy do podrobów, czyli jadalnych organów wewnętrznych zwierząt. Najczęściej wykorzystywane są ozory wołowe, wieprzowe i jagnięce. Stanowią one mięso o szaro-różowym kolorze i specyficznym smaku. W 100 g ozór zawiera 225 kcal, w tym spore ilości tłuszczu i nasyconych kwasów tłuszczowych. Jest źródłem cholesterolu pokarmowego, dostarcza niewielkich ilości żelaza, ale jest bogaty w witaminę B12 i cynk, a także jest bogatym źródłem białka. 100 g ozorów zawiera 13 g tłuszczu i 13 g białka. Ozory wykorzystuje się do przygotowywania potrawek, galaret, rolad, salcesonów, sałatek, a także podaje się na ciepło z sosem (np. chrzanowym). Ozór to tradycyjne danie staropolskiej kuchni jak również produkt, z którego korzysta się często w kuchni meksykańskiej.

Informacje dodatkowe

Ozory spożywa się bez skóry, której usunięcie jest możliwe po ugotowaniu w wodzie czy rosole, a następnie zanurzeniu ich na 2-3 minuty w zimnej wodzie.

Wpływ na zdrowie

Ozór to tłusty produkt, ale jednocześnie jest źródłem pełnowartościowego białka. Zawiera takie składniki odżywcze, jak witaminy A, z grupy B, E, PP. Ponadto posiada w składzie fosfor, potas, magnez, żelazo, cynk, sód. Zaleca się spożywanie ozorów szczególnie przez osoby chorujące na anemię lub mające niski poziom hemoglobiny. Aby poprawić stan zdrowia w tym kontekście, warto zjadać około 50 g ozora dziennie – taka ilość pokryje zapotrzebowanie na żelazo. Z drugiej strony warto wybierać różnorodne źródła żelaza i nie poprzestawać tylko na opisywanym powyżej. Światowa Fundacja Badań nad Rakiem (World Cancer Research Found) zaleca ograniczenie spożycia czerwonego mięsa do 500 gramów na tydzień (750 gramów przed przygotowaniem). Ważne jest to, aby było ono w jak najmniejszym stopniu przetworzone, czyli najlepiej przygotowywane samodzielnie w domu przy użyciu łagodnych metod obróbki termicznej (np. gotowania na parze).