Rebaudiozyd B

Jedna z substancji nadających słodkość stewii – roślinie wykorzystywanej jako naturalny słodzik; występuje w niej w ilościach śladowych. Rebaudiozyd B jest odporny na działanie wysokiej temperatury oraz zmienne warunki pH. Nie jest fermentowany w jelitach. Ponadto nie wpływa na zmiany stężenia glukozy we krwi, może wiec być stosowany jako zamiennik cukru dla chorych na cukrzycę. Nie jest źródłem fenyloalaniny, wiec jest bezpieczny również dla osób chorych na fenyloketonurię. Jest bezkaloryczny. Bezpieczna dawka dzienna (ADI) dla człowieka określona jest w przeliczeniu na czysty stewiol i została ustalona na poziomie 4 mg/kg masy ciała na dobę. Glikozydy stewiolowe, do których należy Rebaudiozyd B, nie zmieniają swojej struktury podczas ogrzewania. Dzięki temu można wykorzystywać je w potrawach gotowanych i pieczonych. Używane są jako substancja słodząca w napojach bezalkoholowych i alkoholowych, zwłaszcza w orzeźwiających napojach mlecznych i sojowych, piwie, lodach, przetworach z warzyw i owoców, dżemach, czekoladzie, cukierkach, gumach do żucia, płatkach śniadaniowych, deserach, sosach, dodatkach do żywności. Używane także jako słodziki stołowe w różnych postaciach np. tabletek, płynu czy proszku. Rebaudiozyd B jest 300-350 razy słodszy od sacharozy.

Wpływ na zdrowie

Słodziki stewiolowe nie powodują próchnicy oraz wykazują działanie bakteriobójcze, zapobiegając chorobom dziąseł, dzięki czemu są stosowane również do płukania jamy ustnej. Nie stwierdzono ryzyka magazynowania się glikozydów stewiolowych w organizmie, a także nie wykazano ich wystąpienia po nich reakcji alergicznych, dlatego są uznawane za bezpieczne, jednak nadal trwają badania nad wpływem tych substancji na zdrowie.