Sacharoza

Inaczej cukier buraczany lub cukier biały. Sacharozę pozyskuje się z buraka cukrowego lub trzciny cukrowej. Obecna jest jednak również w niewielkich ilościach w innych owocach i warzywach. Jej źródłami w codziennej diecie są m.in. suszone i świeże owoce: mandarynki, kukurydza, mango, morele, ananas. Niestety jednak największe ilości sacharozy dostarczane są z żywnością wysoko przetworzoną, słodzonymi napojami, słodyczami, jogurtami smakowymi itp. Cząsteczka sacharozy jest zbudowana z fragmentów dwóch cukrów prostych: glukozy i fruktozy. Substancja dodawana powszechnie w produkcji żywności, stosuje się ją także jako przyprawę. Wysokoenergetyczna i uboga w składniki odżywcze. Uznawana za zbędny i szkodliwy element diety. Rekomenduje się, aby ilość cukru w diecie nie przekraczała 6 łyżeczek dziennie. Natomiast często spożywamy nawet do 20 łyżeczek czystego cukru.

Wpływ na zdrowie

Cukier kojarzony jest przede wszystkim ze słodyczami. I słusznie. Warto jednak zwrócić uwagę na to, jak dużo sacharozy dodaje się do napojów. Na przykład w puszcze napoju typu cola może znajdować się aż 6-7 kostek cukru. Przyczynia się on do rozwoju próchnicy zębów, otyłości, zespołu metabolicznego, niektórych nowotworów, cukrzycy typu 2 i zaburzeń lipidowych. Nadmiar cukru w diecie jest przekształcany jest w trójglicerydy i magazynowany w postaci tkanki tłuszczowej. Sacharoza powoduje szybki skok poziomu glukozy we krwi, a następnie gwałtwny wyrzut insuliny, co wiąże się ze spadkiem energii, a z czasem prowadzi nawet do rozwoju insulinooporności. Cukier nasila również stany zapalne w organizmie oraz może przyczyniać się do wystąpienia stanów depresyjnych. Może również uszkadzać kolagen i elastynę, odpowiedzialne za utrzymanie jędrności skóry, przyczyniając się tym samym do przyspieszenia procesów starzenia. Dzieci i nastolatki spożywające duże ilości cukru są nadpobudliwe, znerwicowane i często przejawiają ataki agresji. Składnik ten może powodować również depresję, poddenerwowanie i uczucie zmęczenia. Cukier jest składnikiem uzależniającym równie silnie jak nikotyna i alkohol. Nasila on wydzielanie dopaminy; z czasem aby osiągnąć podobny stan zadowolenia wymagane jest dostarczanie większych porcji dopaminy, co wywołuje potrzebę jedzenia więcej słodyczy.