Skorzonera

Skorzonera (Scorzonera hispanica), zwana także wężymordem lub czarnym korzeniem albo „zimowym szparagiem” to roślina warzywna z rodziny astrowatych. Występuje naturalnie w Europie środkowej i południowej oraz w Azji. Słowo „scorzone” po włosku oznacza węża i odnosi się do faktu, że w medycynie ludowej sok z tej rośliny uważany był za antidotum na ukąszenie żmii. Bywa utożsamiana z jej kuzynką, salsefią, która ma podobne wartości odżywcze, różni się jednak wyglądem – jej korzeń nie jest czarny, a szarożółty, a kwiaty są fiolotwe, a nie żółte jak u skorzonery. Zimowe szparagi są źródłem wielu witamin, jak A, C, E, K oraz witaminy grupy B i mikroelementów: magnezu, potasu, cynku, fosforu, wapnia, żelaza czy selenu. Zawierają także działającą jako prebiotyk inulinę – nie tylko sprzyja ona wzrostowi korzystnych bakterii probiotycznych, wspierając odporność organizmu, ale także obniża poziom glukozy. Obecne w czarnym korzeniu przeciwutleniacze – związki fenolowe, chronią organizm przed stresem oksydacyjnym, tym samym działając antynowotworowo i antystarzeniowo.

Informacje dodatkowe

Jadalne są zarówno korzenie, jak i części naziemne wężymordu – pędy, kwiaty czy liście. Liście skorzonery w medycynie ludowej stosuje się jako okład na trudno gojące się rany.

Wpływ na zdrowie

Skorzonera działa korzystnie na wątrobę i trzustkę, przyczynia się do obniżenia poziomu „złego” cholesterolu i pomaga w redukcji wagi. Ma także działanie przeciwwirusowe, przeciwzapalne i przeciwgrzybicze. Wężymord pomaga na dolegliwości reumatyczne i objawy dny moczanowej. Reguluje ciśnienie krwi, zapobiegając jego wahaniom. Ze względu na działanie moczopędne, chroni przed powstawaniem kamieni nerkowych Jednym z cennych właściwości skorzonery jest działanie hipoglikemizujące, czyli obniżające poziom cukru we krwi, także u osób z insulinoopornością. Tym niemniej chorzy na cukrzycę powinni skonsultować jej obecność w diecie ze swoim lekarzem prowadzącym.