Szczaw Zwyczajny

Gatunek rośliny z rodziny rdestowatych, rosnący swobodnie na polach bogatych w azot, a także uprawiany jako zioło ogrodowe. Występuje w Europie, Azji, Afryce i Australii. W kuchni używany do zup, sosów i sałatek.

Informacje dodatkowe

Podczas przygotowywania dań ze szczawiu zaleca się połączenie ich z produktami bogatymi w wapń, np. jajka, kefiru lub śmietany. Ograniczą one niekorzystne działanie kwasu szczawiowego.

Wpływ na zdrowie

Źródło kwasu foliowego, żelaza, wapnia, witaminy A i E. Witamina A warunkuje prawidłowe widzenie, natomiast witamina E zapobiega agregacji płytek krwi, przeciwdziałając tym samym powstawaniu zakrzepów, a także korzystnie wpływa na płodność i wzrok. Witaminy A i E są silnymi przeciwutleniaczami, przeciwdziałającymi powstawaniu wolnych rodników powodujących choroby nowotworowe i starzenie się skóry Obecność garbników wpływa na właściwości przeciwbiegunkowe oraz ściągające szczawiu. W fitoterapii wykorzystuje się sok lub napar z liści szczawiu jako środek wzmagający apetyt. Ma on również właściwości przeciwbakteryjne i antygrzybiczne, dzięki czemu w medycynie naturalnej stosuje się go do płukania jamy ustnej przy bólach zębów oraz w leczeniu chorób uszu. Zmiażdżone liście łagodzą obrzęki i stłuczenia, a odwar pomaga w procesie gojenia się ran, oparzeń i owrzodzeń. Szczaw można znaleźć również w składzie syropów przeciwkaszlowych. Warzywo niezalecane w diecie osób z kamicą nerkową, ponieważ kwas szczawiowy wiąże wapń, w wyniku czego powstaje szczawian wapnia odkładający się w nerkach w postaci kamieni. Nie powinno się więc spożywać szczawiu przy chorobach nerek oraz pęcherzyka żółciowego, osteoporozie i reumatyzmie.