Szparag

Gatunek rośliny z rodziny szparagowatych, pochodzącej z Europy i Afryki Północnej. Ceniony ze względu na walory smakowe. Dostarcza witamin B1, B2, B6, C, PP, a także niektórych soli mineralnych takich jak wapń, magnez, fosfor, potas, żelazo, sód. Ze szparagów można przygotować wiele różnorodnych dań takich jak np.: zupa, zapiekanka, tarta, sałatka a także podać je w formie przystawki lub dodatku do obiadu.

Informacje dodatkowe

W zależności od koloru jaki chce się osiągnąć uprawia się je w różnych warunkach. Białe szparagi rosną w głębi ziemi. W momencie kiedy ich główki wychodzą ponad ziemię przykrywa się je warstwą ziemi lub folią. Ich ekspozycja na promienie słoneczne aktywuje produkcję chlorofilu, przez co zmieniają kolor na zielony. Dlatego jeśli pozostawi się je odkryte, uzyskamy zielone szparagi. Białe szparagi mają delikatniejszy smak w porównaniu z zielonymi. Charakteryzują się również gorzkim posmakiem. Z kolei zielone szparagi w smaku przypominają świeże nowalijki.

Wpływ na zdrowie

Szparagi są również źródłem kwasu foliowego, szczególnie ważnego dla kobiet w ciąży, gdyż zapewnia on prawidłowy rozwój układu nerwowego u płodu. W szparagach znajduje się także asparagina, która pobudza pracę nerek i wpływa na gospodarkę wodną organizmu. Wykazują one działanie przeczyszczające i moczopędne. Ze względu na obecność witamin z grupy B pozytywnie wpływają na układ nerwowy, a z powodu obecności magnezu wspomagają pamięć i ułatwiają koncentrację oraz regulują pracę układu mięśniowego. Wapń i fosfor odpowiadają za budowę układu kostnego oraz zębów. Sód i potas są elektrolitami biorącymi udział w przekazywaniu impulsów nerwowych. Ponadto potas i magnez wpływają korzystnie na obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Szparagi zawierają związki purynowe – nasilające objawy dny moczanowej, dlatego też cierpiący na te chorobę powinni ich unikać. Sok z surowych szparagów w medycynie naturalnej jest stosowany przy chorobach pęcherza moczowego i nerek oraz nieżytach żołądka i jelit. Działa on również w chorobach górnych dróg oddechowych. Wykorzystuje się go także do nasączania okładów stosowanych w leczeniu chorób skóry takich jak łuszczyca, trądzik, egzema, odleżyny i przy trudno gojących się ranach.